Parkinson

Parkinson, 

Je kwam onuitgenodigd op bezoek,  

Een keuze die we niet zelf maakten.

Je wereld kromp 

Letterlijk 

Je handschrift, je voetstappen, je evenwicht, je stemgeluid

Je wereld vertraagde 

Letterlijk 

met trillende handen, met verstijfde spieren, met mistig denken

Het niet-kunnen lijstje werd steeds langer 

Afscheid nemen van een actief leven deed pijn 

Je zelfstandigheid verdween

Je lichaam liet je in de steek 

Elke dag een klein beetje meer 

Tot het op een dag ophield. 

--------------------------------------------------------------------

Parkinson
you came uninvited
a choice we did not make  

Your world shrunk 

Literally 

your handwriting, your foot steps, your balance, the sound of your voice 

Your world slowed down 

Literally 

with trembling hands, with stiffening muscles, with misty thinking  

The list of not-being-able-to-do was growing 

It was painful to say goodbye to a life full of activities 

Your independence disappeared 

Your body let you down Every day a little bit more Until it stopped one day.



* This is a text I wrote for my father's funeral which took place one week ago. Parkinson has been 28 years part of his life and has defined our lives greatly over the last decades, even though it's not the cause of death.