Parkinson




Parkinson, 
Je kwam onuitgenodigd op bezoek,  
Een keuze die we niet zelf maakten.

Je wereld kromp 
Letterlijk 
Je handschrift, je voetstappen, je evenwicht, je stemgeluid

Je wereld vertraagde 
Letterlijk 
met trillende handen, met verstijfde spieren, met mistig denken

Het niet-kunnen lijstje werd steeds langer 
Afscheid nemen van een actief leven deed pijn 
Je zelfstandigheid verdween

Je lichaam liet je in de steek 
Elke dag een klein beetje meer 
Tot het op een dag ophield. 


--------------------------------------------------------------------
Parkinson
you came uninvited
a choice we did not make 
 

Your world shrunk 
Literally 
your handwriting, your foot steps, your balance, the sound of your voice 

Your world slowed down 
Literally 
with trembling hands, with stiffening muscles, with misty thinking  

The list of not-being-able-to-do was growing 
It was painful to say goodbye to a life full of activities 
Your independence disappeared 

Your body let you down Every day a little bit more Until it stopped one day.



* This is a text I wrote for my father's funeral which took place one week ago. Parkinson has been 28 years part of his life and has defined our lives greatly over the last decades, even though it's not the cause of death.

Comments

Anne said…
28 jaar. Dan werd hij ziek toen hij zou oud was als ik nu. Dat besef slaat echt in mijn buik.
Ik hoorde deze zomer van iemand die ik goed gekend heb en die zijdelings nog met mijn leven verbonden is, dat ze ook Parkinson heeft. Ze is 53. Het hakt er toch wel in hoor. Als ik hoor wat een impact die diagnose heeft op allerlei vlakken...
Goofball said…
@Anne: ja wij waren initieel opgelucht want we vreesden dat de bevende handen van MS of een tumor kwamen. Parkinson leek heel mild. Het ontwikkelde ook niet supersnel, dat hangt van persoon tot persoon af. maar beven, strammer worden, het handschrift dat moeilijk werd was toch al die laatste jaren voor zijn pensioen.

Er kwamen steeds meer blokkades maar dan in 2008 kreeg hij in aanmerking voor hersenchirurgie. https://goofballsworld.blogspot.com/2008/11/tomorrow.html
Niet te onderschatten, zeker niet de termijn nadien om alles goed geregeld te krijgen. Er is een evenwicht ergens tussen fysiek goed zijn en psychische veranderingen. Creepy. Maar die operatie heeft mijn papa wel bijna 10 jaar vrij fysiek stabiel gehouden.

Maar na decennia Parkinson komt ook mentale achteruitgang. De laatste 3 jaar kwam dat sterk op. En sinds wellicht eind vorig jaar zijn hersenstimulator uitviel na 10 jaar, was de verzwakking fysiek en geestelijk verbijsterend snel. Hard om mee te maken.
Leen said…
De grootvader van mijn lief had ook Parkinson, maar het ontwikkelde zich veel sneller. Uiteindelijk is hij gestorven aan een zware longontsteking. Het was afschuwelijk om hem te zien aftakelen in die laatste jaren, zeker voor zijn familie die hem voordien altijd kende als een slimme, vitale man.
Goofball said…
@Leen: de aftakeling zien is verschrikkelijk en heeft me de eerste helft van het jaar bijna onderuit gehaald.
Le petit requin said…
28 jaar, hoe onmenselijk lang is dat wel niet? Ik vond bij mijn grootvader de laatste weken aftakeling al "te" lang duren, omdat ik hem week na week steeds minder zag kunnen (niet meer stappen, niet meer eten, niet meer praten...). Kan mij niet voorstellen waar hij en jullie door zijn moeten gaan, maar het moet keihard geweest zijn.

Popular Posts