We don't have to be strong

I've noticed it when my father passed away, and it has struck me since.  It was very obvious again a month ago when I lost my father-in-law:  

We phrase (especially in Dutch) our condolences to someone who has lost a dear one and who is grieving, by wishing them a lot of strength.   "Veel sterkte" seems to be the most common remark.  It is very well intended, I know.   

Has it never struck anyone how absurd that is? Are we truly telling them to be strong on a moment that they are overwhelmed and the ground just eroded under their feet.  When waves of sadness, tears, uncertainty,  nostalgia rolls over them. Why should they be strong?  Do we mean they shouldn't cry? Do we tell them not to express their feelings of grief, their lack of energy, their potential anger etc?

I assume we don't mean it like that. When we wish them to be strong, I suppose we don't want them to see collapse. We wish them that at one point they can pick up their life and find joy and energy again.  But when someone has just lost someone, it is too soon to be strong. It's not a message that helps them at that point. It's healthy to cry, to withdraw in silence, to yell and scream in anger if needed, it is normal to be fearful for the future and overwhelmed by how to get your life picked up again without this person.  They shouldn't be told to be strong at that moment but rather the opposite: it is ok, it is normal, you can cry, we are here to listen over and over to your stories of the past if you want,  we understand you don't see the future right now, but we'll be at your side to take you to that future and help.  

I never write "Veel sterkte" as a remark anymore.  I wish people a lot of support, soft arms to hug, people that listen and help, ... And I also realize that making that wish is very easy to write down.  Maybe now I need to learn to be a better support myself to people that do not have to be strong.  



(and my point here is probably also very valid in other situations beside grief)

Comments

Anne said…
Ik ben het helemaal met je eens.
Misschien doe ik het soms nog werktuigelijk, anderzijds wens ik soms wel mensen mijn medeleven toe, want dat vind ik wel iets waardevol. Net als het woord "condoleances" medeleven en begrip omvat.
Maar meestal zal ik het toch hebben over warmte en familie en herinneringen koesteren.

En ja, zoals je zegt, in andere omstandigheden...
Ik háátte het dat ze tegen me zeiden dat ik moest vechten. Ik vind niet dat je vecht tegen kanker. Je ondergaat een behandeling. Maar vechten, nee, ik deed dat niet. Zou niet weten hoe. En mijn zus dan, had die niet hard genoeg gevochten misschien? Nee, laat het uit. Er was dan iemand die me daarin tegensprak, toen ik dit zei. Jamaar, je móet vechten. Euh? Als die hele beeldspraak me niet ligt, mag dat nog?

Ik vind het fijn hoe je op je blog over deze dingen kan schrijven. Doet een mens nadenken. Bedankt.
Vief said…
Ik heb daar ook al dikwijls over nagedacht en ik doe het ook niet meer, dat sterkte wensen.
Toen mijn man overleed kreeg ik een massa kaartjes met 'sterkte wensen', eentje sprong eruit, en dat was van mijn buurvrouw die ook jong haar man verloor, met de simpele boodschap 'ooit schijnt de zon weer'. Zij wist hoe de komende maanden/jaren gingen worden, snapte het ploeteren.
Nu probeer ik ook net als jij een warme boodschap te geven waar iemand iets kan aan hebben.
Le petit requin said…
Helemaal akkoord. Ik probeer daar ook op te letten. Soms ontglipt het mij nog uit gewoonte (vorige week stomweg nog, toen een collega liet weten dat haar vader op sterven ligt en ik in het Duits niets anders kon bedenken dan "viel Kraft"), maar meestal ga ik ook eerder voor iets als dat ik hoop dat er veel armen zijn om hun op te vangen of zelf hulp aan te bieden (wat vanop afstand vaak zo moeilijk voelt, want concrete dingen, zoals "ik kook deze week voor jou, zodat je je daar niet mee moet bezighouden" kan ik zelden aanbieden).
Le petit requin said…
Ja kijk, en nu zie ik net dat ik het bij jou ook deed toen je schoonvader stierf. Zo hard dat dat er als gewoonte ingebakken zit...
Goofball said…
@lepetitrequin: niet erg
Leen said…
Ik heb daar totaal niet bij stilgestaan. Het is zo'n gewoonte om dat te zeggen in moeilijke situaties he? Ik ga het eens proberen afleren :)

Popular Posts